Kliknij tutaj --> 🦏 czy po usztywnieniu stawu skokowego można jeżdzić samochodem

Trening na zdrowy kręgosłup. Coraz więcej osób zmaga się z wadami postawy. Wszystko przez siedzący tryb życia. Jeździmy samochodem, potem pracujemy przed komputerem, a nasze plecy cierpią. Sprawdź, jakie ćwiczenia wzmocnią kręgosłup. Lek. Tomasz Kowalczyk Ortopedia. 84 poziom zaufania. Jazda samochodem z nogą w gipsie – przepisy. Od razu należy wyjaśnić, że nie ma przepisów, które jednoznacznie zabraniałyby kierowania autem przez osobę z nogą w gipsie (ortezie, stabilizatorze). Zanim jednak postanowimy usiąść za kierownicą, musimy przede wszystkim wziąć pod uwagę zalecenia lekarskie. Jeśli ortopeda uznał Wskazana jest intensyfikacja wysiłku ze strony kończyn górnych, dlatego można rozważyć np. trening na siłowni, oczywiście bez obciążania stawów kolanowych lub zastosowanie cykloergometru do kończyn górnych. Do ćwiczenia w domu, proponuję zastosować rozciągliwe taśmy z różnymi stopniami oporu, np. Thera-Band. Orteza stawu skokowego. Orteza stawu skokowego jest urządzeniem ortopedycznym, którego zadaniem jest stabilizacja chorego stawu oraz częściowe bądź całkowite usztywnienie jego struktur. W zależności od rozległości urazu stawu skokowego, etapu leczenia schorzenia i trybu życia pacjenta, konstrukcja ortezy stawu skokowego może być Skręcenie stawu skokowego – odszkodowanie PZU. W przypadku, gdy skręcisz staw skokowy lub doznasz jego zwichnięcia bez sprawcy zdarzenia, odszkodowanie będziesz mógł uzyskać w ramach własnej polisy od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Musisz jednak wiedzieć o dwóch istotnych kwestiach. Site De Rencontre Gratuit 76 Sans Inscription. Zwyrodnienia stawu skokowego Powtarzające się skręcenia stawu skokowego, jego niestabilność oraz złamania kostek golenie lub inne złamania stawowe stawu skokowego mogą w rezultacie po latach doprowadzić do zwyrodnienia stawu skokowego. W zwyrodnieniu tego stawu dochodzi do deformacji powierzchni stawowych, zwężenia szpary stawowej, zwykle zagięcia szpotawego lub koślawego stępu, ograniczenia zakresu ruchu oraz znacznych dolegliwości bólowych. Leczenie Początkowo stosuje się leczenie zachowawcze- leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, fizykoterapię, ortezy, ostrzyknięcia sterydami, rehabilitację ruchową. W przypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego zwyrodnienia stawu skokowego stosujemy leczenie operacyjne. W leczeniu operacyjnym artrozy stawu skokowego stosujemy artrodezę- czyli operacyjne usztywnienie stawu skokowego lub endoprotezę tego stawu. Artrodeza stawu skokowego Polega na operacyjnym usunięciu powierzchni stawowych stawu skokowego i zablokowaniu ruchu w stawie przy pomocy gipsu, zespolenia metalowego albo stabilizatora zewnętrznego. Po około 6-8 tygodniach dokonuje się zrost powierzchni stawowych, brak ruchu w stawie, ale też brak bólu podczas chodzenia i obciążania. Pacjent po artrodezie porusza się dość sprawnie, zwykle z niewielkim utykaniem, kompensując brak ruchu w stawie skokowym ruchem w stawach śródstopia i przodostopia. Jest to dobre rozwiązanie zwłaszcza dla osób pracujących fizycznie, daje dobre i trwałe rozwiązanie problemu bólowego stawu skokowego. Endoproteza stawu skokowego Wszczepienie endoprotezy stawu skokowego jest wskazane dopiero wtedy, gdy leczenie farmakologiczne i fizjoterapia nie odnoszą pozytywnego skutku. Stanowi alternatywę dla usztywnienia stawu skokowego. Podczas zabiegu operacyjnego usuwa się powierzchnie stawowe stawu skokowego i w to miejsce implantuje sztuczny staw skokowy- umożliwiając zachowanie ruchu w stawie i brak dolegliwości bólowych. Warunkiem zastosowania endoprotezoplastyki w leczeniu zwyrodnienia stawu skokowego jest zachowanie więzadeł stabilizujących ten staw oraz brak infekcji. Przebyte otwarte złamanie w tej okolicy stanowi względne przeciwwskazanie do endoprotezoplastyki stawu skokowego. Efekty operacji: Bóle ustąpiły lub są o wiele mniejsze Ruchomość stawu jest o wiele lepsza Pacjent może się znowu bez bólu poruszać i odpowiednio do swojego wieku być sprawnym fizycznie Po usztywnieniu stawu pacjent porusza się bez bólu lecz ruchomość stopy jest ograniczona Zdrowe zakupy Operacja polecana przez Twojego lekarza jest określana w medycynie jako artrodeza i ma na celu trwałe usztywnienie stawu w jednej pozycji. Artrodeza uważana jest za standardową procedurę medyczną dla pacjentów z zaawansowaną postacią zwyrodnienia stawów, której głównym celem jest uśmierzenie bólu i poprawa funkcjonowania. Zabieg jest skomplikowany i trudny pod względem technicznym, wymaga wprowadzenia specjalnych implantów, żeby zachować stabilność w zadanej pozycji. Ale bywa inaczej. Nierzadko dochodzi do komplikacji, więc masz rację, że należy dwa razy pomyśleć, zanim zdecydujesz się pójść pod nóż. Najbardziej powszechnym powikłaniem po artrodezie jest niezrastanie się kości. Szacuje się, że takie przypadki dotyczą około 40% pacjentów, choć niektóre źródła podają, że dzięki dzisiejszym zaawansowanym technikom chirurgicznym wskaźniki te obniżyły się. Jeśli operacja nie powiedzie się, kolejna będzie wymagała już artroplastyki kończyny dolnej, polegającej na chirurgicznym wstawieniu implantów złożonych z metalicznych i plastikowych komponentów w celu odtworzenia połączeń międzykostnych. Innym problemem jest zrównoważenie braku ruchu w stawie skokowym, wskutek czego stawy stopy muszą częściowo przejąć jego funkcję, co w konsekwencji prowadzi do bólu i obniżenia sprawności. Human anatomy 3D from Javier Regueiro on Vimeo. Jedno z badań przeprowadzonych po operacji artrodezy wykazało, że: „Chociaż artrodeza stawu skokowego może początkowo przynosić ulgę u pacjentów, to jednak ma związek z przedwczesnym przemieszczeniem połączeń stawowych w obrębie stopy, możliwością wystąpienia artretyzmu, bólu oraz dysfunkcjami stopy i stawu skokowego.” Inne badania z kolei dowodzą, że pacjenci ze zwyrodnieniem stawu skokowego mają tendencję do odczuwania uporczywego bólu oraz umiarkowanej lub ciężkiej postaci zwyrodnień stawowych. Sugeruje to, że artrodeza może prowadzić zaledwie do przesunięcia problemu w obrębie jednego stawu na kolejny. Artrodeza stawu skokowego może prowadzić zaledwie do przesunięcia problemu w obrębie jednego stawu na kolejny. Jeśli niewystarczająco Cię to zniechęciło, to powinieneś wziąć pod uwagę kolejne ryzyko w postaci zakażeń, możliwości zrośnięcia się kości w niewłaściwej pozycji, gojenia się powstałych ran, przebytego stresu czy zakrzepicy żył głębokich. Mniej inwazyjną techniką jest artroskopia stawu skokowego. Operacja ta przeprowadzana jest przy pomocy artroskopu – cienkiej rurki ze światłowodem przekazującym obraz z wnętrza stawu. W przeciwieństwie do standardowych zabiegów medycznych, procedura ta powoduje mniej komplikacji i wymaga krótszego czasu rekonwalescencji. Pamiętaj o tym, że bez względu na to jakąkolwiek metodę wybierzesz, Twój chód będzie zawsze zmieniony, tylko od Ciebie zależy, czy po zabiegu będziesz nosić specjalne obuwie. Nawet najbardziej zadowoleni pacjenci narzekają na ograniczenia fizyczne i trudno im dojść do takiego stanu, jak gdy byli zdrowi. Inne metody chirurgiczne Tak, jak zostało wspomniane powyżej, jedną z metod leczenia zwyrodnienia stawu skokowego jest jego całkowita wymiana. Taka operacja stawu kończyny dolnej wiąże się z ryzykiem powtórzenia zabiegu oraz komplikacji w postaci uszkodzeń nerwów, naczyń krwionośnych, złamań kości przy osadzaniu implantów oraz trudnego gojenia się ran. Implant w kości może się też nie przyjąć i zostać odrzucony przez organizm. Potencjalna poprawa w zakresie poruszania się może okazać się niemal niezauważalna. Inną metoda chirurgiczną jest osteotomia kości piszczelowej, która podtrzymuje ruch kostki i prowadzi do dobrych długoterminowych rezultatów, ale jest skuteczna tylko w określonych warunkach, więc należy pytać specjalistów, czy nasz przypadek kwalifikuje się do przeprowadzenia zabiegu. Istnieje też wiele obiecujących niechirurgicznych metod leczenia, które są warte wzięcia pod uwagę. Proloterapia Wymaga wstrzykiwania mieszanki z ziół, witamin i wielu innych substancji w miejscu, w którym doszło do zapalenia, w celu stymulacji takich naturalnych mechanizmów samoleczenia organizmu jak pobudzenie wzrostu produkcji kolagenu podczas gojenia się ran. W badaniu przeprowadzonym na próbie 90 dorosłych osób z osteoartrozą kolana, glukoza wstrzykiwana podczas proloterapii skutkowała „znaczącą klinicznie i trwałą redukcją bólu, poprawą funkcjonowania i ograniczeniem sztywności w porównaniu z aplikowaniem zastrzyków z soli fizjologicznej oraz ćwiczeniami fizycznymi wykonywanymi w domu. Wiskosuplementacja W tej metodzie leczenia kwas hialuronowy - główny budulec chrząstki stawowej - jest wstrzykiwany do połączeń stawowych, by stanowił rodzaj lubrykantu i usprawniał działanie chorego stawu. Badania dowodzą, że wiskosuplementacja jest efektywna w przypadku osteoartrozy stawu kolanowego i skokowego, znacznie zmniejszając ból oraz poprawiając funkcjonowanie połączeń stawowych u pacjentów. Akupunktura z użyciem pyłku pszczelego Dostarczenie składników wyizolowanych z jadu pszczelego bezpośrednio w miejsce nakłucia może zredukować ból i obrzęk stawów. U pacjentów z zapaleniem kości i stawów 4 tygodnie stosowania tego rodzaju akupunktury uśmierza ból bardziej niż w razie nakłuwania przy pomocy tradycyjnych igieł. Suplementy Wiele suplementów odżywczych skutecznie redukuje ból w przypadku zapalenia kości i stawów usprawniając funkcjonowanie połączeń pomiędzy nimi. Glukozamina i chondroityna Są popularną i efektywną mieszanką, która może nawet spowolnić rozwój artretyzmu. Glukozamina eliminuje potrzebę przeprowadzenia operacji wymiany stawu kolanowego u blisko połowy uczestników jednego badania. S-Adezynozylometionina Była tak efektywna jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (nabumetony) redukujące ból, niwelujące dysfunkcje oraz łagodzące sztywność stawów. Sugerowana dzienna dawka: do 1200 mg (400 mg 3 razy dziennie). Połączenie enzymów i awonidów Bromelaina, trypsyna i rutyna okazały się tak skuteczne jak diklofenak - niesteroidowy lek przeciwzapalny redukujący ból u pacjentów z osteoartrozą stawu kolanowego. Sugerowana dzienna dawka: 270 mg bromelainy, 144 mg trypsyny, 300 mg rutyny w oddzielnych dawkach. Zioła Naturalne remedia, które mogą być skuteczne w leczeniu zapalenia kości i stawów to czarci pazur, kora wierzby, krople Phytodolor, czyli alkoholowy wyciąg z topoli, kory jesionu oraz liści nawłoci olbrzymiej, a także kapsaicyna, proszek ze skórki dzikiej róży oraz tzw. substancje niezmydlające, czyli takie składniki tłuszczu, które nie rozpuszczają się w wodzie (naturalne ekstrakty zawierające jedną trzecią awokado i dwie trzecie oleju sojowego). Opublikowane niedawno badanie, przeprowadzone na 42 pacjentach, w którym wykorzystano przeciwzapalne działanie mieszanki złożonej z czarciego pazura, kurkumy oraz bromelainy, dowiodło skuteczność działania tych składników w przypadku zarówno ostrego, jak i chronicznego bólu stawów. - Może to być wartościowa i bezpieczna alternatywa dla niesteroidowych leków przeciwzapalnych w przypadku osób cierpiących na choroby zwyrodnieniowe stawów - twierdzą naukowcy. Komórki macierzyste Terapia komórkami macierzystymi oraz płytkami krwi jest teraz używana jako alternatywna metoda leczenia zwyrodnienia stawu skokowego. Ból po urazie stawu skokowego to bardzo częsta kontuzja. Wystarczy chwila nieuwagi, poślizg, upadek, czy uderzenie. Naciągnięcie, naderwanie lub zerwanie więzadła, bądź uszkodzenie torebki stawowej, powoduje zwykle ostry ból, który znacznie utrudnia chodzenie i nasila się przy wykonywaniu ruchów. W okolicy stawu powstaje stan zapalny, któremu towarzyszy wzrost ucieplenia i zaczerwienienie tkanek. Czasami pojawia się krwiak. Niekiedy kontuzja stawu skokowego prowadzi do uszkodzenia mięśni i kości. Ten rodzaj urazu wymaga konsultacji lekarskiej. Czy bieganie szkodzi stawom? Powszechna moda na bieganie sprawiła, że coraz liczniejsza grupa Polaków decyduje się na uprawianie joggingu, a także biegów długodystansowych. Biegamy, aby poprawić kondycję fizyczną i wydolnościową organizmu, zwiększyć jego odporność, a także poprawić nasze samopoczucie. Z drugiej strony wszyscy mamy świadomość ryzyka wystąpienia urazów i kontuzji. Czy zatem bieganie może wpływać negatywnie na kondycję naszych stawów? Sprawdź czy duże siły nacisku, które działają w trakcie biegu przyczyniają się do powstania zwyrodnień stawów. Poznaj zasady prawidłowego doboru obuwia oraz przygotowania stawów i mięśni do biegania, a zminimalizujesz ryzyko wystąpienia kontuzji. typ podłoża może mieć wpływ na wystąpienie kontuzji podczas biegania Obciążenia stawów w czasie biegania Analizą obciążenia stawów w czasie biegania zajęli się naukowcy z Uniwersytetu Norfolk (USA). W badaniu przeprowadzonym w 2016 r. wzięło udział 10 kobiet oraz 10 mężczyzn, porównywano obciążenie stawów podczas marszu bez nachylenia, z nachyleniem 11% oraz bieganie w tempie 8 km/h. Wyniki badań pokazały, że podczas biegania pionowa siła reakcji podłoża zwiększa się o 45% w porównaniu do chodzenia. Proporcjonalnie obciążenie stawów rośnie o 45% w czasie biegania. Siły, które działają na staw skokowy, kolanowy oraz biodrowy mogę przekroczyć nawet pięciokrotnie masę ciała biegacza. Zwiększa się także zdecydowanie dynamika obciążenia, która w trakcie biegu może wynieść do 10-krotności masy ciała. Oznacza to, że obciążanie stawów w czasie biegania jest znaczne. Dla porównania wykonywanie przysiadów obciążają staw udowo-rzepkowy oraz staw udowo-piszczelowy od 2,5 do nawet 7-krotności wagi ciała. Oznacza to, że osoba ważąca 50 kg. i wykonująca przysiad, obciąża stawy z siłą 125 - 350 kg. Badania pokazały także, że bieganie z lądowaniem na pięcie może być bardzo niebezpieczne dla stawów. Dlatego też amatorskie bieganie powinno zostać zastąpione prawidłową techniką, czyli taką gdy lądujemy na przedniej części stopy. Wówczas zapewniamy większą amortyzację mięśni. Bieganie nie jest zalecane osobom otyłym, które wcześniej nie wykonywały aktywności fizycznej. Aby zapewnić stawom adaptację do nowych obciążeń, należy w pierwszej kolejności zastosować marsze i spacery, które przygotują organizm do zwiększonej aktywności. Najczęstsze kontuzje biegaczy W czasie biegu nasza stopa uderza o podłoże do 1000 razy / km. Wykonanie setek tysięcy jednostajnych kroków w czasie biegu, może doprowadzić nasze stawy do wystąpienia licznych kontuzji. Urazy mogą przybrać formę przeciążeń, zwichnięć, skręceń, złamań lub zapalenia stawów i mięśni. Pośród najczęściej występujących kontuzji można wymienić: zapalenie ścięgna Achillesa; bóle okolic pięty ( zapalenie rozcięgna podeszwowego); uszkodzenie wiązadeł stawu skokowego; zapalenie okostnej kości piszczelowej; podrażnienie prostowników palców; urazy kolana. Aby ograniczyć możliwość wystąpienia kontuzji należy dobrać odpowiednią intensywność treningu. Bieganie do 70 km w tygodniu nie powinno wywołać istotnego wzrostu kontuzji u biegaczy. Jeżeli jednak mamy w planach przebiegniecie długich dystansów, musimy być świadomi, że wtedy ryzyko wystąpienia kontuzji w obrębie kończyn dolnych ogromnie wzrasta. Buty do biegania Bieganie to bardzo popularny sport, głównie dzięki temu, że jest on niezwykle uniwersalny. Biegać możemy wszędzie, o każdej porze, bez specjalnego przygotowania. Aby jednak bieganie nie przysporzyło więcej problemów, niż pożytku musimy zadbać o prawidłowy dobór obuwia. W czasie biegu zaangażowana jest cała stopa oraz mięśnie i stawy nóg. Dlatego wybór profesjonalnego obuwia do biegania to nie kwestia panującej mody. Jeżeli wybierzemy zwykłe trampki, musimy wiedzieć, że nie mają one budowy, które odciążają nogi w czasie biegu. Nieodpowiedni dobór obuwia może mieć bardzo negatywne konsekwencje. Począwszy od braku wygody, otarć i drobnych odcisków, na kontuzjach stóp, kolan a nawet kręgosłupa kończąc. Buty do biegania należy wybrać z myślą o podłożu, po którym będziemy biegać Jeżeli chcesz dopasować buty idealne dla siebie możesz skorzystać z profesjonalnej analizy chodu i biegu na ścieżce podometrycznej. Liczne ośrodki medycyny sportowej lub specjalistyczne sklepy dla biegaczy oferują badanie diagnostyczne, które pozwala dopasować prawidłowe buty do biegania Pronacja czy supinacja? W czasie badań wykonywane jest nagranie, które rejestruje ruch nawet 200 razy na sekundę. Na podstawie nagrania dokonywana jest analiza budowy miednicy, kolan oraz stóp, która pozwala wychwycić istotne nieprawidłowości. Dodatkowo specjalista analizujący nagranie jest także w stanie wykryć tendencję stopy do ustawienia w pronacji lub supinacji. Pronacja stopy, to nic innego jak naturalny ruch stopy do wewnątrz, który wykonuje stopa w czasie biegu. Pozwala ona zamortyzować wstrząsy, które mogą powstać w wyniku uderzenia ciała w podłoże. W przypadku nadmiernej pronacji, stopa przesadnie wykręca się do wewnątrz, co może wywoływać kontuzje. W przypadku supinacji, stopa wykonuje ruch do zewnątrz. Nadmierna supinacja może powodować problemy z naturalną amortyzacją stopy w przypadku wstrząsu. Problemy z supinacją mogą zostać zbilansowane doborem odpowiedniego obuwa, które wyposażone zostały w systemy amortyzujące. Zdecydowanie najwięcej osób ma stopy pronujące, a wiec takie, które układają się do wewnątrz. Stropy neutralne ma ok. 40% biegaczy. Najrzadziej występują stopy supinujące - tylko kilka procent biegaczy posiada taki rodzaj stóp. Jeśli jednak należymy do ostatniej grupy biegaczy, wówczas odpowiednia amortyzacja jest wręcz niezbędna. Badania dla biegaczy Przygotowując się do biegania możemy również wykonać badania stabilograficzne (dynamiczne), które ocenią propriocepcje, równowgę i kontrolę nerwowo - mięśniową. Wykonując to badanie zweryfikujemy, czy nasze ciało potrafi zachować stabilną postawę. Dzięki temu, dowiemy się czy nasze ciało jest podatne na kontuzje. Im większa stabilność i kontrola nerwowo-mięśniowa, tym lepsza amortyzacja ciała. Jest to dla nas dobra wiadomość. Ponieważ oznacza, że nie jesteśmy podatni na urazy skrętne stawu skokowego czy kolanowego. Proporcjonalnie do ilości przebiegniętych kilometrów zmniejsza się także amortyzacja butów. Oznacza to, że po pewnym okresie powinniśmy zmienić obuwie sportowe na nowe. Buty do biegania zbudowane są z dwóch rodzajów podeszwy - zewnętrznej i wewnętrznej. Zbudowana z mieszanki pianek podeszwa wewnętrzna odpowiada za ustawienie stopy i ciała względem podłoża. Buty sportowe zachowują swoją moc do amortyzacji przez ok 500 - 1 000 km biegu w zależności od ich jakości, a także techniki oraz siły biegu. 3 zasady jak kupić dobre buty do biegania: Przymiarkę butów wykonaj po południu, gdy nogi są lekko zmęczone i nabrzmiałe. Stworzysz wtedy warunki podobne, do tych w trakcie biegu, gdy stopa jest zmęczona biegiem. But powinien być minimalnie większy od stopy, aby zapewnić trochę luzu dużemu palcowi. Obuwie sportowe wykonane jest z wytrzymałych i nierozciągających materiałów, więc nie powinniśmy oczekiwać, że but się rozciągnie. Przemyśl, gdzie najczęściej będziesz biegał i wybierz but dopasowany do typu podłoża. W zależności od tego czy będziesz biegał po asfalcie czy po leśnej ścieżce, powinieneś dobrać but z odpowiednią podeszwą. Buty do biegania po asfalcie są lekkie, a co najważniejsze mają wysoki współczynnik amortyzacji. Z kolei buty do biegów przełajowych mają grubszą podeszwę i dodatkowe wzmocnienia na cholewce, aby zapewnić stopie stabilność i amortyzację. Strój biegacza, zdrowe stawy Pamiętajmy także o doborze odpowiedniego stroju do biegania. Dobrze dobrany strój biegacza zapobiega zapaleniu tkanek lub wysiękowi w stawach. W zależności od warunków atmosferycznych, w których biegamy musimy także zadbać o prawidłowy strój. Często przyjdzie nam biegać w ekstremalnych warunkach, musimy być do tego przygotowani. Biegając pod wiatr mocniej napinamy mięśnie karku i ramion, co w ostateczności może spowodować zakwasy i ból głowy. W takich warunkach musimy zabrać ze sobą czapkę, kurtkę z zapięciami na nadgarstkach oraz spodnie ze ściągaczami na kostkach. Pamiętajmy o wykonaniu niezbędnej rozgrzewki, w czasie której rozgrzejmy mięśnie górnej partii tułowia. Jeżeli biegamy w deszczu musimy pamiętać o nieprzemakalnych butach o grubszej podeszwie, która pomoże amortyzować stopę. Bardzo ważnym elementem garderoby będzie także nieprzemakalna kurtka z kapturem oraz spodnie/ getry. Bardzo dobrze sprawdzi się bielizna termoaktywna, która uchroni nas przed wystąpienie podrażnień skóry. Odpowiednio dobrany strój jest niezbędny w czasie biegania zimą. Biegając zimą musimy dobrać buty o odpowiedniej podeszwie, które zapewnią przyczepność na śliskim podłożu. Poleca się także wybór niezaśnieżonego terenu. Biegając po wysokim śniegu należy wysoko unosić kolana, co istotnie zwiększa przeciążenie stawów i podnosi ryzyko skręcenia kolana lub uszkodzenia mięśnia. Odpowiednio dobrany strój biegacza może zapobiec zapaleniu tkanek lub wysiękowi w stawach Czy bieganie niszczy stawy? Oczywistym jest, że 'ruch to zdrowie', z drugiej zaś strony musimy być świadomi możliwości wystąpienia licznych kontuzji. Bieganie może niszczyć nasze stawy, jeżeli nie podejmiemy odpowiednich kroków, które przygotują nas do biegania. Bieganie z pewnością obciąża stawy, jednakże dobry trening rozciągający, który powinien poprzedzić bieganie, może w dużym stopniu przygotować nasze stawy na wzmożony wysiłek. Pomimo, iż bieganie wydaje się bardzo prostą czynnością, to nauka techniki biegowej wymaga wieloletniego szlifowania i powolnej adaptacji. Niestety większość biegaczy - amatorów całkowicie pomija ten etap i zbyt szybko przechodzi do intensywnych i obciążających treningów biegowych. Bieganie z lądowaniem na pięcie, to znak rozpoznawczy biegaczy - amatorów, którzy narażają się na wystąpienie licznych kontuzji. Dodatkowo wybór nieprawidłowego podłoża do biegania oraz problemy z nadwagą i nieprawidłową dietą, mogą spowodować, że bieganie tylko pogorszy ich kondycję. Czynniki te bezpośrednio mogą przyczynić się do wystąpienia licznych urazów stawu kolanowego, barkowego, a nawet stawów łokciowych. Jak poprawić kondycję stawów? Przed przystąpieniem do biegania, powinniśmy najpierw wzmocnić stawy kolanowe. Wykonanie odpowiednich ćwiczeń mięśni wokół stawu kolanowego (mięśnia dwugłowego i czworogłowego uda) zwiększy stabilizację stawu, co bezpośrednio pomoże nam uniknąć kontuzji. W czasie biegania na uraz narażone są przede wszystkim kolana, co wynika z ponadprzeciętnej eksploatacji kolan w czasie biegania. Dodatkowo na kontuzje narażone są przede wszystkim osoby, które nie posiadają dobrej techniki biegowej. Silne uderzenia pięt o podłoże, zwiększa obciążenie stawów kolanowych. Profesjonalni biegacze rozpoczynają krok biegowy od śródstopia, co zmniejsza obciążenie stawów i ryzyko wystąpienia kontuzji. Na urazy narażeni są także biegacze z nadwagą, u których obciążenie stawów kolanowych wynika z nadmiernej masy. Biegacze amatorzy, którzy chcieliby rozpocząć przygodę z bieganiem, minimalizując jednocześnie ryzyko wystąpienia urazów stawów, powinny zacząć bieganie od miękkiej powierzchni. Biegi po asfalcie lub betonie tylko zwiększają ryzyko wystąpienia kontuzji. Suplement diety na zdrowe stawy Osoby, u których zdiagnozowano kontuzje oraz zwyrodnienia stawów, mogą narzekać na uciążliwe bóle. Aby im zapobiec i poprawić kondycję stawów, zaleca się stosowanie odpowiednio dobranego suplementu diety na stawy. Ważne, aby suplement zawierał w swoim składzie kwas hialuronowy oraz siarczan chondroityny, które dzięki płynnej formie bardzo szybko przez układ trawienia dostają się do układu krążenia. Wszystkim biegaczom, u których zdiagnozowano zużycie chrząstki stawowej na skutek wzmożonego obciążenia stawów, polecamy uzpełnienie niedoboru mazi stawowej. Dzięki temu będziesz mógł powrócić do swoich sportowych pasji i zapomnieć o bólu stawów. Tags: Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego stanowi około 1% wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawów. Zmiany zwyrodnieniowe dotyczyć mogą zarówno: stawu skokowego górnego, stawu skokowego dolnego. Kogo dotyczy? Znaczna większość przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego ma charakter wtórny, najczęściej związany z przebytym urazem, powodującym uszkodzenie chrząstki stawowej. Tylko około 7% przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego wykazuje charakter pierwotny. Postać ta dotyczy głównie osób starszych, choć coraz częściej diagnozowana jest również u osób przed 40 rokiem życia. Przyczyny Do powstania zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawów skokowych przyczynia się: przebyty uraz nagromadzone mikrourazy przeciążenia choroby reumatyczne, w przebiegu których, po ustąpieniu procesu zapalnego pozostaje uszkodzenie stawu oraz upośledzenie jego funkcji, inne choroby dotyczące stawów, jak np. jałowa martwica kości czy oddzielająca martwica chrzęstno-kostna niestabilność powodująca nadmierne i nieprawidłowe obciążanie powierzchni stawowych (wiotkość mięśni i więzadeł kończyn dolnych) wady stóp np. płaskostopie stopa nadmiernie wydrążona szpotawe ustawienie pięty, które również powodują nieprawidłowe obciążanie powierzchni stawowych procesy bakteryjne wpływające degeneracyjnie na powierzchnie stawowe Na rozwój zmian zwyrodnieniowych stawu skokowego może wpływać: wiek (osoby starsze bardziej podatne są na rozwój zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawów skokowych), płeć (zmiany te częściej dotyczą kobiet niż mężczyzn), występowanie nadwagi lub otyłości, wiotkość mięśni i więzadeł kończyn dolnych Budowa stawu skokowego widok boczny i widok z przodu Objawy zwyrodnienia stawu skokowego Głównym objawem choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego jest: ból - objaw ten może występować bez względu na obecność procesu zapalnego, ponieważ podczas obciążania na stopę oddziałują znacznie większe siły niż na pozostałe stawy. Bólowi stawu skokowego towarzyszyć może ból przodostopia. Występuje on głównie podczas obciążania stawu, a w okresie zaawansowania także w spoczynku. ograniczenie ruchomości - objaw ten może dotyczyć ruchu zgięcia i wyprostu, w przypadku gdy procesem zwyrodnieniowym objęty jest staw skokowy górny, lub ruchu inwersji i ewersji, czyli nawracania i odwracania stopy, gdy choroba dotyczy stawu skokowego dolnego. Podczas ruchu mogą także pojawiać się trzaski i trzeszczenia, świadczące o uszkodzeniu warstwy chrzęstnej stawu niestabilność stawu blokowanie stawu przez wolne ciała stawowe oraz osłabienie zanik mięśni podudzia- objawy te zaburzają prawidłowy wzorzec chodu obrzęk - często w zaawansowanym stadium w okolicy przegubu stopy Choroba ta postępuje wolniej niż proces zwyrodnieniowy innych stawów, ponieważ w obrębie stawu skokowego chrząstka jest bardziej wytrzymała. Profilaktyka Tak jak w przypadku choroby zwyrodnieniowej innych stawów bardzo ważne jest zachowanie kilku podstawowych zasad. Przede wszystkim stawy potrzebują regularnej aktywności, bo tylko dzięki temu że ruch powoduje zmiany ciśnienia wewnątrz stawu chrząstka stawowa zostaje odżywiona. Unikanie urazów i przeciążeń stawów to kolejny ważny aspekt na który warto zwrócić uwagę. Jeśli musimy dźwigać ciężkie przedmioty lub uprawiamy profesjonalnie sport niezbędna będzie odpowiednia suplementacja i dobrze zbilansowana dieta. Dobrze zbilansowana dieta to taka, która zawiera składniki budujące stawy i ułatwiające regenerację po wysiłku. Wybierając suplement zwróć uwagę na realną zawartość składników. Głównym składnikiem mazi stawowej jest kwas hialuronowy a składnikiem budującym chrząstkę jest chondroityna. Połączenie obu tych składników w kompleks wpływa najlepiej na uzupełnienie mazi stawowej i regenerację chrząstki stawowej. Autor mgr Monika Musialik-Skinderowicz Absolwentka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach kierunku Fizjoterapia. Używamy plików cookies aby ułatwić Ci korzystanie z naszych stron www, do celów statystycznych oraz reklamowych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci Twojego urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zmienić ustawienia przeglądarki tak, aby zablokować zapisywanie plików cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej polityce prywatności.